Szkliwo ceramiczne

Szkliwo ceramiczne – nazwa używana w odniesieniu do polewy nakładanej na wyroby ceramiczne przez zanurzenie, natrysk, nałożenie pędzlem  lub polanie. Po wypaleniu jej w temperaturze powyżej 600°C, składniki topią się "oblewając" wyrób ceramiczny. Polewa zastyga w postaci cienkiej powłoki.

W zależności od temperatury topnienia, szkliwa dzieli się na:
łatwo topliwe – temperatura topnienia do + 1100°C
średnio topliwe – temperatura topnienia od + 1100°C do + 1230°C
trudno topliwe – temperatura topnienia od + 1230°C do + 1450°C.

Szkliwa składają się z tlenków metali i niemetali, mogą zawierać związki takich pierwiastków jak ołów, bor, cyna, wapń, żelazo, aluminium itp. Powłoka szkliwa, w zależności od składu, nadaje przedmiotom barwę, połysk (w przypadku szkliwa lśniącego), spotykane są powłoki matowe lub półprzeźroczyste. Nadają one przedmiotom takie cechy jak: odporność na przenikanie wody, działanie kwasów, zasad itp.
szkliwo transparentne: ołowiowe, zabarwione tlenkami metali (najtańsze- najbardziej popularne- tlenki żelaza)
szkliwo barwne:białe- cyna; fioletowe- związki manganu; niebieskie- kobalt i jego tlenki; żółty- związki żelaza, antymony; zielony- związki miedzi